Come and Get It [+Minoe]

Het begon als een doodnormale dag. Eliott had een doodnormaal ontbijt, bezocht doodnormaal de missiepost om een doodnormale missie uit te kiezen en besloot toen, omdat er geen voor hem was, dat hij doodnormaal kon trainen in een dungeon. Hij koos het doodnormale Olive Woodlands uit en maakte een doodnormale wandeling erheen mee. Echter bleek zijn dag alles behalve doodnormaal te zijn, want toen hij eindelijk op zijn bestemming was, hing hij voor hij het weet aan een tak van de bomen. Eliott keek verward omlaag, bungelend aan het stuk hout dankzij zijn staart, terwijl hij probeerde te achterhalen wat er zojuist gebeurd was. Het ene moment stond hij op de grond, het andere moment voelde hij een ruk naar achteren en klom hij soepel de boom in omdat dat van hem gevraagd werd. Eerst dacht hij dat iemand hem aan zijn staart had getrokken om hierin op te hangen, maar toen hij zijn lichaam gehoorzaamde, besefte hij dat er niemand in de buurt was.

“Vreemd...” mompelde hij bedachtzaam, terwijl hij nog altijd in de boom bungelde. Zijn poot lag inmiddels tegen zijn kin aan, alsof hij een intelligente pose had aangenomen omdat hij dat was. In werkelijkheid probeerde hij zich te herinneren – of te beseffen – wat hem had aangespoord in de boom te klimmen. Veel tijd daarvoor had hij niet, want voor hij het wist, dacht zijn staart dat het wel welletjes was en liet die de tak waar het zich aan vasthield los. Met een plof en een ‘oemf’ belandde hij op zijn gezicht tegen de vlakte, luid grommend toen hij zichzelf overeind duwde. Wie of wat er nu ook een geintje met hem uithaalde... Die zou boeten! Het was niet grappig!