Reminded of uncertainty

<sub>Oké, oké, deep breaths, in and .. out. Met een lichte glans van paniek in mijn ogen keek ik in de rondte. Wat zojuist nog eruit had gezien als een rustig dorpspleintje, leek nu wel een grote chaos te zijn geworden. Mijn veren, die normaal altijd door mijn snaveltje heel netjes op een rij waren geveegd, stonden om en om wat overeind, maar mijn aandacht ging meer uit naar kleine details die er niet toe deden. Zojuist had ik, tegen mijn gezonde verstand in, een klein kijkje genomen op het bord waar al die missies op geplakt werden. (Het baarde mij soms wel wat zorgen dat er elke dag wel een nieuwe roep om hulp op verscheen, maar goed, anders had ik nooit werk gekregen als Explorer.) En toen mijn hart echt geraakt werd door een van die briefjes heb ik hem meegenomen. De brief zat nog altijd in de treasure bag die ik meegekregen had in het begin en de gedachte alleen al aan die brief deed mijn hart sneller kloppen.
Wat moest ik nu? De dungeon die aangegeven was meteen induiken en tegen welk gevaar dan ook aanlopen? Wie weet liepen er wel charizards en drapions rond daar! Oh gosh, ik had eerst met mijn snavel de boeken in moeten duiken, om onderzoek te doen naar waar ik me naartoe zou moeten begeven.
Toch voelde ik wel iets van trots. Ja, zo kon ik het beter noemen. Want het was wel een paar keer zo geweest dat mijn oog was gevallen op een missie, die perfect voor mij leek, maar ik te veel had geaarzeld en deze dus van het bord geritst was. Ik moest leren om niet zo veel te piekeren, er kwam toch niets goed voor. Zo kwam ik steeds weer op zorgen die mij op het eerste gezicht nooit te binnen waren geschoten. Maar goed! Ik had de missie nu gekregen en het kon toch echt geen kwaad om een beetje informatie op te zoeken over waar ik naartoe zou moeten gaan en .. ik pakte toch even de beschrijving erbij, want mijn geheugen leek wel een echte zeef, en ja, een tangela verslaan, dat was de verkregen opdracht.
Met mijn gewoonlijke snelle vaart vloog ik door de lucht, zo nu en dan een hoorbaar klagende pokemon voorbij razende en niet altijd wierp ik een even sympathieke blik terug. De bibliotheek leek mij de meest geschikte plek om een beetje meer op te steken van wat mij te wachten zou kunnen staan. Geruisloos daalde ik neer op de grond en hopte door de geopende deuren. "Uh .." Verliet mijn mond toen ik de volle kasten zag van de bibliotheek. Waar te beginnen?

ooc -- oh my, join in please ~<3</sub>

_{Het werd me allemaal een beetje veel en ik was bang dat ik elk moment kon flauwvallen door die drukte. Voorzichtig hopte ik wat opzij, zodat andere bezoekers van de bibliotheek gerust naar binnen konden gaan en niet eerst tegen mij aan zouden moeten botsen (want ja, als iemand veel boeken met zich meedroeg, konden de voorste paar meters niet altijd even gemakkelijk gezien worden). Hm, om mezelf tot rust te bedaren duwde ik mijn snaveltje tussen mijn vleugel en trok wat gekreukte veertjes recht. Een vreemde gewoonte die me meestal wel wat rustgaf en ook nu weer deed het zijn ding.
“Goeiedag, kan ik je ergens mee helpen?” Ik had me bijna geheel van de wereld afgesloten en had niet gemerkt dat er iemand in mijn buurt was gekomen. Voor een keertje wist ik mijn schrikreflexen onder controle te houden en hupte ik een half rondje, zodat ik oog in oog kwam te staan met een onbekende pichu. "Nou.. ik weet niet of je deze bibliotheek goed kent, maar ik wil graag wat meer te weten komen over de.." Ik sloot mijn oogjes, om op de naam te komen van waar ik heen zou moeten binnenkort. Ah ja! "Cloud Mountain, dat was het!" Het kwam een beetje als een erg triomfantelijke tsjirp uit mijn snavel, maar me ervoor schamen deed ik niet echt. "Enig idee waar ik dat soort informatie kan vinden?" Vragend hield ik mijn kopje schuin.}