Cerice

female | mareep | 10 years

Cerice

lv. 10 | explorer | Tokai

Appearance

“Qua uiterlijk ben ik niet veel anders dan andere Mareep. Ik ben heel schattig door mijn blauwe huid en wollige, crèmekleurige wol. Mijn staart heeft drie gele en drie zwarte strepen, wat toch wel een beetje verschilt van de rest. Mijn horens daarentegen hebben wel evenveel strepen als anders, en ook de bol op mijn staart is hetzelfde als andere Mareep. Ik sta wat laag op mijn pootjes, waardoor ik een paar centimeter kleiner uitval dan anderen van mijn soort.”

Personality

“Ze noemen mij wel eens dromerig, maar eigenlijk ben ik gewoon veel slimmer dan zij. Ik denk veel na en dat zorgt er voor dat mijn woorden soms wat anders er uit rollen dan de bedoeling. Ik hou van feitjes verzamelen, en misschien ook spullen maar daar heb ik het liever niet over. Verder ben ik heel sociaal en maak ik graag een praatje, maar met emoties hoef je niet aan te komen want die begrijp ik negentig procent van de tijd niet.”

Past

“Ooit gehoord van de Incubator? Dat is waar ik vandaan kom. Verstoten eieren van Pokémon en eieren die zomaar ergens zijn gevonden en meegenomen komen daar terecht. Ja, zelfs babies zijn kostbaar voor de Pokémon van Kasai. Maar als een ei wordt gevonden zonder moeder in de buurt, dan snap ik wel dat ze het meenemen… Goed, ik werd dus uitgebroed niet door mijn ouders maar door een hele lieve Chansey. Helaas moest ze bij de Incubator blijven en werd ik bij een ander pleeggezin achtergelaten. Deze Pokémon waren erg netjes, maar zorgden wel goed voor me. Ik kreeg te eten, ik mocht veel spelen, en ik leerde over hoe ik moest overleven.

Het ging mis toen mijn speciale conditie begon op te spelen. Ik hield van het leven, en ik hield ook van mooie dingetjes. Het kwam steeds vaker voor dat ik boodschappen ging doen en dan thuis kwam met iets wat ik niet had gekocht. Niet omdat ik een dief was, maar omdat het zomaar ineens in mijn tas zat.

Het waren niet alleen boodschappen die in de tas verdwenen, maar ook spullen van anderen. Ik kreeg vaak beloningen als ik het terugbracht en dat maakte me blij, maar de Pokémon van Kasai raakten gefrustreerd dat hun spullen steeds verdwenen. Dat begrijp ik eigenlijk wel.

Ik weet niet meer welke dag het was, maar op een dag werd ik er op betrapt dat ik de spullen zelf in mijn tas stopte. Ik werd uitgemaakt voor dief en moest een nacht in de cel overnachten. Ze vroegen me allerlei dingen, zoals waarom ik het deed, en ik vertelde eerlijk dat ik het niet door had tot ze me er op wezen dat ik iets verkeerd deed. Ze geloofden me niet. Ik was een spion van Tokai, zeiden ze. Als ik nog één keer betrapt werd, zouden ze me terug naar mijn eigen stad sturen.

Sinds dien heb ik eigenlijk niet meer fijn geleefd. Iedereen was boos op me en dacht dat ik van Tokai kwam, terwijl ik eigenlijk gewoon in Kasai uit het ei gekomen was. Het duurde niet lang voor ik weer iets probeerde te pakken, onbewust natuurlijk, en het weer gezien werd. Ze hebben me ‘terug’ gestuurd naar Tokai waar ik nu woon zonder huis en zonder familie. Ik vrees alleen dat ze me hier ook niet accepteren omdat ik uit Kasai kom…”