Chirp

Naam: Chirp
Pokémon soort: Totodile
Type: Water
Leeftijd: 10 Jaar
Geslacht: Man
Woonplaats: Tokai
Job: Rescuer
Level: 10
Aanvallen:
Dragon Dance
Ice Punch
Scratch
Leer
Water Gun
Rage
Uiterlijk: Veel valt de blauwe Pokémon niet op met zijn lichaamsbouw, buiten zijn grootte. Vreemd genoeg is hij kleiner dan zijn meeste soortgenoten in tegenstelling tot zijn familie di bekend zijn door hun juist enorme omvang.
Karakter: Eten. De Totodile kan urenlang ongestoord eten en dan nóg honger hebben. Hij heeft het ook niet zo zeer op het delen van voedsel met andere, tenzij hij écht geen keus heeft. Of de ander in kwestie veel voor hem betekent. Voor de rest komt het vaak voor dat hij zijn tanden in het eten van anderen zet en ongevraagd ze ter plekke opvreet. Buiten zijn geweldige eetlust heeft hij echter een wantrouwend karakter en kan hij behoorlijk kritisch uit de hoek komen. Zijn soort staat er juist om bekend dat ze vrolijk zijn, maar hij is buiten al zijn afwijkende grootte ook l een uitzondering in dat geval. Zijn enige vorm van enthousiasme toont hij enkel wanneer hij eet. Sociaal gedrag vertoont hij zelden, enkel jegens een oud echtpaar die hem hadden opgevoed.
Geschiedenis:
Toen hij geboren werd als de eerste zoon van de lijn waaruit ver in het verleden een zeer krachtige Feraligatr was opgedoken, kreeg hij direct al volop aandacht. Door zijn kleine formaat dachten ze echter dat hij zwak zou zijn, maar nadat hij zijn bek al om naderende poten klemde wisten ze dat hij het zou redden. Helaas gold dat niet voor zijn ouders die kort erna hun leven verloren aan een onbekende infectie, ter gevolge van hun wonden bij een brandstichting bij hun rijkelijke woning. De bevolking dacht dat ook Chirp zijn leven in de brand was kwijt geraakt of aan de wonden, waardoor zijn familie niets meer dan een mythe werd dan een feit. Zeer overstuur door wat hem overkomen was, ontsnapte hij uiteindelijk uit de armen van de twee lijken die eens zijn ouders geweest waren en ende doelloos de dichte bossen in. Amper één jaar oud kon hij amper rationeel nadenken en had hij amper kennis over de flora en fauna. Eten vinden was een flinke uitdaging tot een oud Kecleon echtpaar hem uitgeteld vond en de zorg over hem overnamen. Direct werd hij verwend met voedsel en wist hij zijn verdriet weg te vreten. Graag wilde hij iets voor hen terug doen en hielp ze met de klusjes in hun woning, totdat ze plotseling hem na jaren niet meer nodig hadden. Ze wilden zelfs dat hij een Rescuer werd, en nadat hij wist wat hij het in hield sloot hij zich direct erbij aan. Wat hij niet wist was dat het echtpaar zelf ooit Rescuer’s waren geweest en zijn ouders in het verleden vaak geholpen had.